پشت کوهها

گذشته پشت کوهها

Title-less

چهارشنبه, ۳۱ فروردين ۱۳۹۰، ۰۹:۵۱ ب.ظ
 

به نام خدا

 

...و پناه می برم به تو

از روزگاری که می گذرد

و آینه ای که دیگر مرا نشان نمی دهد

و ذهنی که همه چیز را از یاد می برد

الا "نمیدانم" هایم را

و منی که تنها نشانه ی بودنم

مجهول مجعولیست که علائم حیاتی منست .

 

 

 

 

 

پانوشت: به جان خودم کسی مجبور به خواندن این پریشان نوشته های ضعیف نیست. پس خرده نگیرید و ما را رها کنید در این ر ن ج بی حساب...

۹۰/۰۱/۳۱
پشت کوهها