پشت کوهها

گذشته پشت کوهها

Title-less

چهارشنبه, ۱۳ ارديبهشت ۱۳۹۱، ۰۶:۵۷ ق.ظ
به نام خدا

یک فیلمهایی هست که آدم دوست دارد همیشه دم دستش باشند. مثلا حتی شده سالی یکبار ببیند آنها را دوباره. اصل دیدن بعضی فیلمها یک حالی دارد. حالا نه اینکه حتما حال آدم را خوب کند. نه. یک حالی دارد که آدم دوست دارد هی باز تجربه اش کند. حسش کند. مزمزه اش کند. موسیقی بعضی فیلمها واقعا یک چیزیست که توصیف شدنی نیست. یا مثلا بعضی از نماها. مثلا موسیقی Fountain را همیشه دوست داشتم. یا بعضی نماهای Saving Pivate Ryan . یا درونمایه ی به رنگ ارغوان. حالا اینکه فیلم دومی را شاید مثلا ده سال پیش اولین بار دیده باشم ولی هنوز هربار که می بینم تازگی دارد برایم. این همان تاثیریست که فیلم روی مخاطب بی زبان می گذارد.

۹۱/۰۲/۱۳
پشت کوهها

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">