بحران ظرف

به نام خدا
شب تصمیم می گیرم بعد از مدتها سفارش غذا و حاضری خوردن و حتی بی خیال شام شدن یه چیزی درست کنم. در نگاه اول آشپزخونه شبیه به یک کابوس تو در تو و تموم نشدنی نیمه شبانه و دهشتناک می مونه ! راستش من از ظرف شستن بدم نمیاد. ولی همیشه وقتی می بینم هنوز ظرف تمیز داریم با خودم میگم خب چه کاریه؟! آخه من خیلی آدم منتطقی هستم. ولی وقتی دیگه ظرفی برا کثیف کردن باقی نمونده همون منطق بهم میگه که خب پسرم! دیگه تفریح بسه! من میدونم از پسشون بر میای!
ولی باور کنید شروع کردن شستن ظرفا خیلی سخته. یعنی برای اینکه تصمیم بگیرم که شستن شون رو شروع کنم مجبور شدم قبلش سه اپیزود از یه سریال اکشن رو پشت سر هم ببینم تا بدین ترتیب در وجودم انگیزه برا حرکت ایجاد بشه !
ولی افسوس که چه فایده !
حتی رفتم یه دستکش سایز مدیوم گرفتم و آویزون کردم بالای سینک به این امید که شاید یه روزی اونا به حرف بیان و بگن بیا ما رو دستت کن! ما از پوست دستان شما محافظت می کنیم! ولی افسوس که زکی! پوست ما همچون پوست کرگدن بوده و این سوسول بازیا اصن به ما نیامده است.
خلاصه که اینطوری نمیشه اصن.
راهکارها وپیشنهادات خود را به آدرس خود ارسال کنید. ما میریم خونه ی بچه ها یه مدت!