علف !

یک وقتهایی از زندگی تان را بروید و به شیرهای سنگی علف بدهید.

سوریه-عراق-یمن-لیبی

به نام خدا

1- از سال 2001 به این طرف، امریکا هرجایی که مداخله کرده و هر رژیمی رو که ساقط نموده و یا مثل سوریه، سعی کرده ساقط کنه، نتیجش هرج و مرج و ایجاد خلاء قدرت بوده. خلاء قدرتی که غالبا توسط گروههای به زعم ما تکفیری و از نظر اونها اسلامگرای تندرو پر شده. اگر به قبل از 2011 نیم نگاهی داشته باشیم می بینیم که هرج و مرج تبدیل به مشخصه ی عینی وضعیت فعلی منطقه ی ما شده. عربستان، ترکیه، کویت، قطر و اردن نقش اساسی در این هرج و مرج داشتند. اینها کشورهایی هستند که رسما در خاکشون کمپهای آموزشی برای شورشی های ارتش آزاد سوریه دارند.

2- تحولات این چند ساله، حتی در اتحادهای راهبردی قدیمی هم تغییر ایجاد کرده. سودان که رابطه ی سیاسی و نظامی نزدیکی با ایران داشت، حالا به شورشی های سوریه موشک ضد تانک میده و به حوثی های یمن حمله ی هوایی می کنه. این برا من خیلی جالبه.

3- حجم زیادی از ششصد تن سلاحی که امریکا در سال 2013 به شورشی های سوریه هدیه کرد، حالا در دستان داعشه. چرا؟ خیلی سادست. از بیش از 1500 گروه مسلح کوچک و بزرگی که حالا در عراق و سوریه فعالیت می کنند، بسیاری بعد از قدرت گرفتن ناگهانی داعش با خلیفه ی اونها بیعت فرمودند و زاغه های سلاحشون رو دو دستی تقدیم داعش کردند. حالا سلاحهای امریکایی همه جا قابل رویت هستند. حجم زیاد سلاح و مهمات روانه شده به سمت خاورمیانه قابلیت ویران کردن چند کشور رو داره. کشورهای مسلمان خراب میشن و خونهای مسلمونها ریخته میشه و غرب، بی هیچ نگرانی و احساس گناهی، مسیر همیشگی پیشرفتش رو طی می کنه. وضعیت الان خاورمیانه، یک مقیاسی هست از تاریخ چند صد سال گذشته. جواب چرایی عقب موندگی تاریخی ملتهای خاورمیانه رو میشه به وضوح در وضعیت امروز دید. آیا سوریه و عراق تا ده ها سال بعد از تموم شدن این جنگ داخلی و فرقه ای می تونند کمر راست کنند؟ هرگز.