داس امید، از لوازم دولت تدبیر و کلید !

به نام خدا

 خوب یادم هست که جناب رئیس جدید اداره که با روی کار آمدن دولت تدبیر وکلید، قدم به چشم اداره ی ما نهادند، در سخنرانی بدو ورودشان، چنین بیان داشتند که: " فکر نکنید من که اومدم فردا برمیدارم آشناهام رو با خودم میارم اینجا. نخیر! همچین خبری نیس! می بینید که امروز هم تنها اومدم!". البته که راست می گفتند و اونروز تنها اومده بودند. ولی حالا بعد از گذشت چند ماه، ما نمی دونیم که آمدن یک به یک همکاران و دوستان ایشان به سازمان و تعدیل نیروهای قدیمی و با سابقه را باور کنیم یا قسمهای حضرت عباس این کارگزار راستگوی دولت تدبیر و کلید در بدو ورود!
جدای از این موضوع، خود برتر بینی محض در سیستم مدیریت این آقایون، همه رو کلافه کرده. کم اطلاعی اونها از قوانین و آئین نامه هایی که ما روزانه با اونها سرو کار داریم باعث شده تا دستوراتی بدهند داغان ! خنده دار! خانمان برانداز! موجب غلتیدن در کف اتاق از ابتدای سالن به سمت آبدارخانه و بالعکس! باعث نشاط روح! به خاطر همین روحیه ی خود بزرگتر بینی هم هیچگونه توصیه ی دوستانه ای  رو برای انجام صحیح امور  اصولا قبول نمی کنند.در چارچوب این سیستم مدیریتی، عالیجنابان کلیددار، مدیریت می کنند و بقیه اطاعت ! حالا هر دستور بی ربط و خنده داری هم باشه مهم نیس!
خدایا شکرت که به ما فرصت درک این دوران رو عطا فرمودی!
وژدانن دوستانی که توی بخشهای مختلف وزارتخونه های مختلف تهران هستند، روایتها از داس اصلاحات دارند که از آبدارچی تا رئیس رو مورد عنایت قرار داده. حالا من باز سکوت می کنم!

نخلستان های در حال اینقیراض

به نام خدا

این عکسها رو چند روز پیش از نخلهایی گرفتم که بزودی قراره به سرنوشت نخلهای قطع شده ی عکسهای پایین دچار شده و جاشون رو چند مجتمع مسکونی بگیره.

نخل درخت مقاومیه. البته در برابر عزیزان بساز بفروش نه!

ایام بی دوام

به نام خدا

چند روز پیش که زیر یه درخت دراز کشیده بودم و داشتم به خورشید و شاخه های بالای سرم نگاه می کردم هم می دونستم که این اوضاع و ایام راحتی ما دوامی نداره. الان که اون لحظه تبدیل به خاطره شده دیگه بی دوامی ایام رو باور می کنم.

ایام خوشی بود که گذشت به هر حال.

انشالا ایام شما هم به کام بوده باشه.