Radio Silence
به نام خدا
واقعیت اینه که طرح حمله به تاسیسات ایران یا حتی حمله به زیرساختهای ایران از لحاظ سود و زیان منطقی نیست. ولی چی میشه اگه طرحی چیده بشه و ایران چنان خطرناک جلوه داده بشه که گروهی از کشورها حاضر بشن هزینه ی حمله رو تقبل کنند؟ این دقیقا همون طرحیه که در مورد "اسلام" و "مسلمانان" در طول چند دهه ی گذشته ومشخصا توی ده سال قبل اجرا شده. یه فرایندی هست به نام "غیریت سازی". توی این فرایند شما میای از یک حقیقتی که موجوده چیزی رو که مطلوبته ومیخوای میسازی. بعد انقدر به شکلای مختلف تکرارش می کنی که باور نکردنش احمقانه به نظر برسه. در عین حالی که اصل اون موضوع هیچ شباهتی با این "غیر" برساخته نداره. این "غیر" فعلا یه هیولایی هست به نام ایران هسته ای که با یک سری روانی که ادارش می کنن ٬به هیچی فک نمی کنه جز نابودی اسرائیل به هر وسیله ای وتهدید امنیت منطقه و دنیا با خرابکاری و ترویج اجرای یه شریعت خشن ! اسرائیلی که ضمن یه فرایند دیگه برا مردم دنیا ازش یک "غیر" ساخته شده از کشوری امن و آزاد برای یهودیای دنیا که می تونن اونجا به دور از ترس از تکرار هولوکاست هیتلر و آزار یهودی ستیزای دنیا ٬لب مدیترانه راحت بعد از قرنها تهدید و ترس چهار روز آروم زندگی کنن!
واقعیت اینه که وضعیت ایالات متحده نسبت به چند سال اول حمله به عراق به مراتب بهتر شده. طوری که با انتقال قدرت و خروج مرحله به مرحله ی نیروهاش از لحاظ تعداد نیروهای نظامی ولجستیک قابلیت مانور خیلی بیشتری پیدا کرده. همین دلیلی هست بر این موضوع که بعضی مسئولین ایرانی هم با درک این نکته به این مساله دارند اشاره می کنند که امریکا نیابد از زیر بار مسئولیت عراق شانه خالی کنه. خروج از عراق یعنی بالا رفتن توانایی مانور امریکا به هر شکل در منطقه. بالا رفتن قابلیت مانور و گسترش حوزه ی انتخابهای راهبردی امریکا به هیچ وجه به نفع ایران نیست. البته ایران هم توی ده سال گذشته صرفا تماشاچی نبوده و برنامه های نظامی خودش رو درقالب افزایش توانایی های دفاعی جلو برده.
برنامه ای که توی چند هفته ی اخیر در حال پیاده شدن هست به نظر چیزی نیست جز محک زدن آستانه ی تحمل نظام .در عین افزایش قدرت مانور غرب توی منطقه٬قابلیتهای واکنشی ایران موضوعیه که معادله ها رو همیشه به هم زده.البته از کار انداختن کلیدهایی مثل حزب الله و سوریه هم در دستور کار غرب قرار داشته و داره که به نظر هنوز توی هیچکدوم موفقیت قطعی بدست نیاورده. البته از دست ندادن سوریه برای ایران حیاتی و حفظ حزب الله بسیار حیاتیه. غرب اگر صرفا از قبل انقلابهای عربی بتونه نظامی رو در سوریه مستقر کنه که از لحاظ منافع قرابتی با ایران نداشته باشه تصور می کنم بزرگترین موفقیت رو در بلند مدت بدست آورده.
آخرین نکته اینکه درست بعد از حضور امریکا در عراق٬در یک بازه ای ایران تهدیدهای امنیتی جدی رو دریافت می کرد. به شکلی که مطابق دستورالعملهای نظامی ٬اقدام به اعلام وضعیت آماده باش و انتقال تجیهزات ومهمات و حتی تخلیه ی فرودگاههای نظامی وانتقال جنگنده ها به شهرهای مختلف برا کم کردن خسارات حمله ی احتمالی کردند . ولی این نکته رو به خاطر داشته باشید که اگر یک زمانی و یک روزی بخواد واقعا حمله ای به هر نقطه ای از ایران بشه٬اون حمله در حالت"radio silence" و غافلگیر کننده خواهد بود . نه در وضعیتی مثل اوضاع شلوغ رسانه ای این روزها . بازی کردن با کارت حمله صرفا فشار بر ایران برای کوتاه اومدن بدون پرداختن هزینه ی واقعی وصرفا در چارچوب قدرت نرم رسانه ایه.پس نگران نباشید.
پانوشت:
Radio Silence: سکوت رادیویی
یا علی مدد است...