Title-less
يكشنبه, ۲۹ آبان ۱۳۹۰، ۰۶:۰۵ ب.ظ
به نام خدا
عوالم کودکی یه خاصیتهایی داره. من جمله اینکه آدم بعضی وقتها چیزها رو طوری که میخواد می بینه.نه طوری که واقعا هستن. یعنی یه ملغمه ای از عوالم مختلف با چاشنی پررنگی از تخیلجات که این چاشنی البته برا هرکسی یه مزه ای پیدا می کنه.
و البته اینکه این عوالم برا بعضی ها بسته به ذائقشون کمی تا بعد از کودکی* ادامه پیدا می کنه!
پینوشت: این پست هیچ هدف ومنظور خاصی نداشت. جان خودم.
* پیری !
۹۰/۰۸/۲۹
اقا! شونصدتا کلمه ی سخت و چیندی کنار هم توقع داری ما بفهمیم!
زیر فوق لیسانس صحبت کنید مام بفهمیم!
والااااااااا