Title-less
شنبه, ۲۰ اسفند ۱۳۹۰، ۰۱:۰۲ ق.ظ
به نام خدا
افکار آدم یک وقتهایی خیلی مغشوش و مشوش و طوفانی , به همراه افکتهای رعد وبرق و صدای باریدن تگرگ وبعضا زیرلایه ی صدای جیغی در اعماق جنگلهای تاریکٍ وهم انگیز می شود. این وقتهاست که بدلیل بالا رفتن شدید جریان افکار و گنجایش محدود مخمان , جریان مذکور به صورت قل قل از زبانمان به بیرون سرازیز می شود .در این حال اگر کسی ما را ببیند به شیرین عقلی ما یقین پیدا می کند. اخیرا متوجه شدم این جریان خروجی افکار دارد به صورت ناخودآگاه به زبان لاتین صورت می گیرد. یعنی ممکن است شب توی کوچه از کنار ما رد شوید و چون در آنوقت اعصابمان داغان است, بشنوید که داریم فحشهای بووق دار غیرفارسی می دهیم.
ضمنا مطابق تحقیقات دانشمندان درصد زیادی از آدمها در طول روز به صورت ناخودآگاه با خودشان حرف میزنند.
پس ما نگران خودمان نیستیم.
شما هم نگران خودتان نباشید !
۹۰/۱۲/۲۰