We Have No Safe Zone !

به نام خدا

بچه ی ساکت و سربه زیر و درعین حال فعالی بود. از اون بچه های آرومی که زیاد دیده نمیشن ولی حواسشون به همه جا هست.

میگفت تنها دلیلی که هنوز به اینجا سر میزنم اینه که هفته ای یکی دوبار باید بیام سیستمای مجموعه رو تمیز کنم.

گفتم منظورت چیه؟ یعنی به روز کردن و این حرفا دیگه؟

گفت نه بابا ، باید بشینم فایلای مستهجنی رو که بچه ها دانلود کردن پاک کنم!

گفتم شوخی میکنی؟

گفت نه به جان خودم. کارم هر هفته همینه. خودمم کلافه شدم ولی چیکار کنم. اولش اینکه هرکسی که از راه میرسه که نمی تونه از این سیستما استفاده  بکنه. همش همین بچه های خودی اند. بعدشم خب برم یقه ی کدومشون رو بگیرم؟ تو به قیافه هاشون یه نیگا بنداز. از فکرشم خجالت میکشم حتی. 

........... 

اعتیاد به دنیال کردن پورنوگرافی توی اینترنت، اینطوری که حداقل از شواهد  برمیاد ،متاسفانه بین قشرهای مختلف بوجود اومده. بین دسته ای از آدما با ظاهر و اعتقادات و مرامهای مختلف. این یکی از مسائلی هست که نمیدونم به چه دلیلی، بسیار سعی بر کتمانش میشه. در حالی که نادیده گرفتن مساله ای به این مهمی بنیان یه جامعه رو به لرزه میندازه. رسوخ کردن موارد این چنینی به جاهایی که اصلا توقع وجود این مسائل نمیره( و یا حداقل من نوعی فکر میکردم اینجاهاٰ مناطق امنی محسوب میشن) زنگ خطر جدی برا همه ی ماهاست.