Title-less

به نام خدا

شب همین که پامو از آرایشگاه میذارم بیرون انگار یه دوش آب سرد روم باز کرده باشن بعد حینش باد سرد هم بیاد با تگرگ! دو دستمم خرید بود٬ حتی نمی تونستم چشامو پاک کنم ببینم کجا دارم میرم و همینطوری باد وبارون میومد میخورد تو صورتم. عینهو این فیلمایی هس که بارون ندارن بعد یه دوش می گیرن بالا سر بازیگرای بدبخت با یه فن که باد بزنه و صحنه مهیب شه ! فقط فرقش این بود که این دوشه یه هوا گنده تر بود. اندازه ی تهرون!

در همین بحبوحه ی باد وبارون یاد اون پیرمردی افتادم که چن روز پیش روی اون پل٬ بین دوتا لاین دیدمش که یه جای دور از دسترس ٬با کارتن و پلاستیک برا خودش سرپناه علم کرده بود.

Title-less

به نام خدا

 

عوالم کودکی یه خاصیتهایی داره. من جمله اینکه آدم بعضی وقتها چیزها رو طوری که میخواد می بینه.نه طوری که واقعا هستن. یعنی یه ملغمه ای از عوالم مختلف با چاشنی پررنگی از تخیلجات که این چاشنی البته برا هرکسی یه مزه ای پیدا می کنه.

و البته اینکه این عوالم برا بعضی ها بسته به ذائقشون کمی تا بعد از کودکی* ادامه پیدا می کنه!

پینوشت: این پست هیچ هدف ومنظور خاصی نداشت. جان خودم.

* پیری !

Title-less

به نام خدا

 

 دریا خیلی آروم بود و مه آلود و با یه نم نم بارون . ینی من دوس داشتم موج بزنه به ارتفاع هفت هشت متر مثلا. ولی خب سونامی که به خواست ما ایجاد نمیشه!

این چن روزه همسایه ی ما یه پیرزنی بود که کلا به گربه ها علاقه ی خاصی داشت! قسمت و نصیب ما هم همچین صحنه هایی بود.

و البته گل سر سبدشون "کامبیز" بود با اون قیافه ی بی حال و خمارش که درو باز میذاشتی مثه چیز سرشو مینداخت پایین و میومد تو .بعدشم که با احترام می بردیش بیرون یه میو میویی راه مینداخت که دل سنگ آب می شد! انگار بهش توهین کرده بودی مثلا !

Radio Silence

به نام خدا

واقعیت اینه که طرح حمله به تاسیسات ایران یا حتی حمله به زیرساختهای ایران از لحاظ سود و زیان منطقی نیست. ولی چی میشه اگه طرحی چیده بشه و ایران چنان خطرناک جلوه داده بشه که گروهی از کشورها حاضر بشن هزینه ی حمله رو تقبل کنند؟ این دقیقا همون طرحیه که در مورد "اسلام" و "مسلمانان" در طول چند دهه ی گذشته ومشخصا توی ده سال قبل اجرا شده. یه فرایندی هست به نام "غیریت سازی". توی این فرایند شما میای از یک حقیقتی که موجوده چیزی رو که مطلوبته ومیخوای میسازی. بعد انقدر به شکلای مختلف تکرارش می کنی که باور نکردنش احمقانه به نظر برسه. در عین حالی که اصل اون موضوع هیچ شباهتی با این "غیر" برساخته نداره. این "غیر" فعلا یه هیولایی هست به نام ایران هسته ای که با یک سری روانی که ادارش می کنن ٬به هیچی فک نمی کنه جز نابودی اسرائیل به هر وسیله ای وتهدید امنیت منطقه و دنیا با خرابکاری و ترویج اجرای یه شریعت خشن ! اسرائیلی که ضمن یه فرایند دیگه برا مردم دنیا ازش یک "غیر" ساخته شده از کشوری امن و آزاد برای یهودیای دنیا که می تونن اونجا به دور از ترس از تکرار هولوکاست هیتلر و آزار یهودی ستیزای دنیا ٬لب مدیترانه راحت بعد از قرنها تهدید و ترس چهار روز آروم زندگی کنن!

واقعیت اینه که وضعیت ایالات متحده نسبت به چند سال اول حمله به عراق به مراتب بهتر شده. طوری که با انتقال قدرت و خروج مرحله به مرحله ی نیروهاش از لحاظ تعداد نیروهای نظامی ولجستیک قابلیت مانور خیلی بیشتری پیدا کرده. همین دلیلی هست بر این موضوع که بعضی مسئولین ایرانی هم با درک این نکته به این مساله دارند اشاره می کنند که امریکا نیابد از زیر بار مسئولیت عراق شانه خالی کنه. خروج از عراق یعنی بالا رفتن توانایی مانور امریکا به هر شکل در منطقه. بالا رفتن قابلیت مانور و گسترش حوزه ی انتخابهای راهبردی امریکا به هیچ وجه به نفع ایران نیست. البته ایران هم توی ده سال گذشته صرفا تماشاچی نبوده و برنامه های نظامی خودش رو درقالب افزایش توانایی های دفاعی جلو برده.

برنامه ای که توی چند هفته ی اخیر در حال پیاده شدن هست به نظر چیزی نیست جز محک زدن آستانه ی تحمل نظام .در عین افزایش قدرت مانور غرب توی منطقه٬قابلیتهای واکنشی ایران موضوعیه که معادله ها رو همیشه به هم زده.البته از کار انداختن کلیدهایی مثل حزب الله و سوریه هم در دستور کار غرب قرار داشته و داره که به نظر هنوز توی هیچکدوم موفقیت قطعی بدست نیاورده. البته از دست ندادن سوریه برای ایران حیاتی و حفظ حزب الله بسیار حیاتیه. غرب اگر صرفا از قبل انقلابهای عربی بتونه نظامی رو در سوریه مستقر کنه که از لحاظ منافع قرابتی با ایران نداشته باشه تصور می کنم بزرگترین موفقیت رو در بلند مدت بدست آورده.

آخرین نکته اینکه درست بعد از حضور امریکا در عراق٬در یک بازه ای ایران تهدیدهای امنیتی جدی رو دریافت می کرد. به شکلی که مطابق دستورالعملهای نظامی ٬اقدام به اعلام وضعیت آماده باش و انتقال تجیهزات ومهمات و حتی تخلیه ی فرودگاههای نظامی وانتقال جنگنده ها به شهرهای مختلف برا کم کردن خسارات حمله ی احتمالی کردند . ولی این نکته رو به خاطر داشته باشید که اگر یک زمانی و یک روزی بخواد واقعا حمله ای به هر نقطه ای از ایران بشه٬اون حمله در حالت"radio silence" و غافلگیر کننده خواهد بود . نه در وضعیتی مثل اوضاع شلوغ رسانه ای این روزها . بازی کردن با کارت حمله صرفا فشار بر ایران برای کوتاه اومدن بدون پرداختن هزینه ی واقعی وصرفا در چارچوب قدرت نرم رسانه ایه.پس نگران نباشید.

پانوشت:

Radio Silence: سکوت رادیویی

شطحیات

 

به نام خدا

یه زمانی هف هشت سال پیش از یه بنده خدایی برا یه بنده خدای دیگه ای خواستگاری کردم.(کلن اوائل جوونی آدم مستعد ارتکاب اعمال غیرمترقبه ایه بسته به روحیاتش!) جفتشون رفیقمون بودن خب. بعد اون رفیقمون به این رفیقمون جواب منفی واینا داد. بعد اون رفیقمون چن وقت بعد با یکی دیگه از رفیقامون ازدواج کرد. اون یکی رفیقمون هم با یکی دیگه از رفیقامون. فقط هیچ وقت نفهمیدم چرا فقط یکی از این دوتا رفیقمون(اونی که براش از رفیقمون خواستگاری کرده بودم نه٬اون یکی!)منو برا عروسیش دعوت کرد؟ هر چند مهم نیست وصرفا همین الان یادم اومد بعد از کلی سال و اینا فقط به خاطر اینه که دو روزه از خونه بیرون نرفتم از سرماخوردگی و توی این دو روز حتی یه خطم نتونستم بنویسم یا بخونم یا خیر سرم ترجمه کنم و یه عطسه هایی رو دارم به صورت دوتایی-سه تایی وحتی بیشتر اجرا می کنم که شیشه های خونه رو میلرزونه و از این حرفا.

خدایی دیروز تا امروز به اندازه ی دوماه بر من گذشت از بس کار دارم وحال ندارم انجام بدم وعذاب وجدان گرفتم.- الکی گفتم تازه کلی هم تنوع بوده در اصل به عبارتی میشه گفت همشو زیر پتو بغل بخاری داشتم فیلم می دیدم با طعم سوپ جات و آبمیوه جات و اینا . کلن نفهمیدم چی نوشتم و قصدم ندارم دوباره بخونمش . اگه شمام نفهمیدین به گیرتده هاتون دس نزنید.بر فرستنده اصولا هرجی نیس.

Title-less

به نام خدا

 

۱-باور کن اصن عجیب نیست اگه آدم وسط پاییز دلش بخواد زمستون تموم شه.

۲-بعضی آدما شخصیت مستقلی ندارن. یعنی اینکه از نظر روانی اصولا همیشه یه یدک کش می خوان توی زندگی شون. حالا بسته به سن و سال و شرایط ٬یدک کشای مختلف.

۳-باور کن اصن عجیب نیس توی هوایی که خرو با نانچیکو بزنی نمیره بیرون٬ تا دو صبح برف بازی کنید.

 

پاک کن

به نام خدا

 

هر ازگاهی فرصتی پیدا کنید و یک پاک کن بردارید و بروید توی گذشته هایتان٬ وتکه هایی را که بی فایده اند یا حتی مضرند آهسته آهسته و نرم نرم وبا حوصله پاک کنید.تا جایی که برسند به قصه های مشهور شیرین معمولی.

این برای آینده ی خودتان بهتراست.

 

Title-less

به نام خدا

۱-با محسن میرویم یک چیزهایی بخریم. دنبال یک شلوار جین می گردم. همه از دم پاره و زخمی وبعضا جر خورده! هرچه فکر می کنم می بینم زشت است پوشیدن همچین چیزهایی. غیر از اینها هم نیست. به یک شلوار پارچه ای سالم وساده رضایت می دهم.

۲-با بچه ها شب رفته ایم بیرون بعد از چندماه که همدیگر را ندیده ایم. دیروقت. دوازده وخورده ای شاید هم بیشتر. بعد از صرف شوخی وخنده های معمول با طعم یخ آبهویج بستنی توی هوای سرد و مغازه ای که گویا تا صبح کار می کند٬ماه به چشممان قشنگ می آید! یکی میگوید برویم با ماه عکس بگیریم! میرویم سمت بیابانهای خارج شهر. از پشت چند کوه که رد می شویم وچند کیلومتری که میگذرد ماه یکهو غیبش میزند. ما می مانیم وظلمت بیابان وماهی که غروب کردست.

۳-یک پارکی هست که هر از گاهی با محسن می رویم. یک جوریست. بعضی وقتها بعد از یک سال وگاهی هر چند ماه میرویم.یک نیمکتی دارد آن وسطها نزدیک حوض وسط پارک که هیچوقت آب ندارد.چنددقیقه ای همانجا می نشینیم وحرف میزنیم. می گویم یکجوریست چون هردفعه ای که هر ازگاهی میرویم ما کلی عوض شدیم وآنجا همیشه یکطورست. اصلا انگار زمان آنجا ایستادست و وقتی از آنجا میزنیم بیرون دوباره چرخ دقیقه ها راه می افتد. خوب است آدم جایی داشته باشد٬حالا هرجایی که برود بنشیند وفکر کند درمورد خودش وهمه چیز.

بدون شرح

غرب با خودش فک کرده با این تحریمها می تونه جلو پیشرفت جوونای این مللکتو بگیره ؟

 آیا؟ واقعا؟ یعنی؟

این شما واین خلاقیت مثال زدنی جوونای این مملکت در بحبوحه ی تحریمها !

منبع

Title-less

به نام خدا

 

۱. واژه ی معرفت در قاموس وازگانی بعضی از آدما یه مفهوم یه طرفه معنا میشه و یعنی یه طرف همیشه باید بامعرفت باشه وطرف دیگه از مزایای معرفت طرف مقابل استفاده کنه. خب این خیلی بده. ( رونوشت به بعضی از آدما)

۲.شاعر میگه نمی خوام سهم دنیا رو. تویی که سهم دستامی. در اینجا نظر بنده به نظر شاعر نزدیکتره.

۳. امروز که بیدار شدم حس کردم خستم. ینی نه که خسته باشم. خ س ت م. چن وقت میرم شیراز.

۴. بیرونو که نیگا می کنم می بینم همه جا رفته توی مه .

Title-less

سرم درد می کند. در عرض شقیقه .از آن سر دردهایی که طولش به اندازه ی همه ی لحظه های کند دنیاست.

من کیم؟ تو کجایی؟ و جغرافیای ما کجاست؟

این ها عمیقترین سوالهای زندگی من بوده است.  راستی می شود کسی عمیق ترین سوالهای زندگی اش مال خودش نباشد؟

می شود

راستی می شود قبل از اینکه به جواب برسم همین چندقدم بعد بمیرم و اصلا وبعد از این همه سال حتی نفهمم که جغرافیای ما کجاست؟

می شود

هذیانات یک فیلسوف گاهی عنوانش را به فلسفه ی یک فیلسوف تغییر می دهد.

فیلسوفها فرقشان با آدمهای دیگر تنها در این است که همیشه تب دارند.

راستی٬ تو کجایی؟

 

 

بارون

 

به قول یه بنده خدایی:

Photo by: Me

 

حول حالنا باحسن الحال

به نام خدا

یک ابرهایی گاهی می آیند روی سر زندگی ادم. از آن تیره وتارهای رعب انگیز که بیشتر از امید باران٬نوید صاعقه می دهند. هر چند از نظرعلمی ثابت شده باشد که صاعقه ها هم فوایدی برای زندگی بشر دارند ٬ولی از آنجا که این ابرها فواید سرشان نمی شود و هدف صاعقه هاشان هم قاعدتا فرق سر زندگی آدمهاییست که بالای سرشان چتر انداخته اند٬فلذا دعا کنید که باد بیاید. یا لااقل کسی بیاید وخبری بیاورد که این صاعقه ها نوید باران واین ابرها نوید رحمتند.

همین

عنوان خاصی ندارد!

پانوشت: شخصا لهجه ی آبودانیا رو خیلی دوس دارم!

پانوشت دویم: یک شاعر معاصری هست که قطعه ی طرب انگیزی با این مضمون داره که میفرماد:

بارون بارون بارونه ...هی... (ترجیحا هی رو به صورت دسته جمعی تکرار کنید!) -عطف به هوای بارونی امروز صبح تهران.

عاشخانه

به نام خدا

پنجره را که باز می کنم یک موج می آید و می لرزم به عقب. باز موهایت را باز کردی و ندانستی موجش هرجا باشم به من می رسد. بعضی چیزها را "آدم ها" نمی توانند بفهمند. این می شود که هر کس فهمید می گویند دیوانست مجنونست. سیمهایش قاطیست. روانیست. ولی من حتی پشت این دیوارهای سرد و توی این لباسهای نازک آبی ٬حس می کنم موج موهایت را و به همین سادگی وقتی پشت پنجره ایستاده ام دستم میرود میان نرده ها ولبخند می زنم.

دکتر امروز می گفت کاری که من با خودم می کنم خودآزاریست. دکتر نمی داند که من "خود"م را دوست ندارم. من تو را دوست دارم. به خاطر سادگی موجهای موهایت و شیرینی مربا که طعمش مثل لبخندهای تو شیرینست. اصلا شیرین یعنی لبخندهای تو. و مربا شیرین نیست. نه که شیرین نباشد. شیرین هست ولی شیرین یعنی لبخندهای تو. می دانم نمی دانی چه می گویم ولی من می دانم مربا طعم لبخندهای تو را دارد.

القاعده

به نام خدا

خاطرم هست که چند سال پیش وقبل از مرگ بن لادن٬ایمن الظواهری ٬پزشک مصری الاصل بن لادن که در حال حاضر به عنوان جانشین وی مطرح شده٬ توی یه پایگاه اینترنتی اقدام به انتشار چندین جزوه از یک سری سوال و جوابهایی کرده بود که توسط مخاطبین اون وبگاه مطرح شده بودند. سوالای مختلف ومتنوع توی زمینه های مختلف. تقریبا بدون سانسور و الظواهری هم به یکی یکی اون سوالا که شاید چند صدتا بودن مفصل جواب داده بود. نکته ای که توی این سوالا امروز تو ذهنم پررنگ مونده موضع القاعده بود نسبت به حکومت بعضی از کشورهای منطقه. الظواهری رسما بارها وبارها تکرار کرده بود که ما(یعنی القاعده) با حکومت کشورهایی مثل پاکستان٬عربستان٬یمن ٬مصر و لیبی مشکل داریم و همه ی سعیمون رو برا تغییر در حکومت این کشورا می کنیم و نیروهای طرفدار ما هم توی این کشورها مشغول برنامه ریزی و آموزش هستند. چنانکه اطلاعات تقریبا موثق ٬وجود کمپهای آموزشی القاعده رو توی یمن همیشه تایید کرده و همینطور حضور نیروهاشون توی لیبی در جریان درگیری ها. واقعیت اینه که نیروهای مخالف سرهنگ توی لیبی از مسلمانان افراطی تا لیبرالهای سکولار طرفدار غرب دسته بندی میشن . البته سعی غرب بر اینه که طیف لیبرال تا میانه رو مسلمونها قدرت رو در دست بگیرن. طیفی که طرفدار یک حکومت دموکراته سکولاره وعلاقه ای به قاطی کردن مقوله ی مذهب توی تصمیم گیریهای داخلی وخارجیش نداره.

باید ایستاد و دید مسلمانان راست افراطی یا همون طیف القاعده چطور نظر خودشون رو در سیستم حکومتی آینده وارد می کنند٬ اون هم در وضعیتی که بواسطه ی حمایت ناتو ٬بهشت فراوانی تسلیحات وتجهیزات نظامی رو در کشوری که همیشه ی تاریخ در اون تحت فشار و سرکوب بودند رو تجربه می کنند.

بدون شرح

به نام خدا

درگیریهای لیبی گویا منشا صحنه های بی بدیلی در تاریخچه ی جنگهای خیابانی و نبردهای شبه نظامیان خواهد بود !

منبع:رویترز